We zitten weeral in de sneeuw en kou ! Nu buiten zijn, vooral op de weg, is niet aangenaam, maar we weten dat we straks weer lekker binnen zitten, in de warmte. Helaas kunnen de vogels dat niet, dus alstublieft, denk ook aan hen, en geef ze wat te eten ! 'k Heb er een gedichtje over gemaakt....
Wit, winters wit,
alles is verstard, bevroren.
Enkel een meesje hupt verloren
terwijl een merel op de dakrand zit.
Maar 't is of ze het allemaal weten,
in deze tuin vinden wij eten !
Daar zijn mensen die voor ons zorgen,
daar voelen wij ons "geborgen" !
Heel de tuin is een "restaurant"
Al die vogels zien, is plezant.
En zij danken het ons een zomer lang,
met hun prachtige gezang.